سال گذشته وقتی شرکت Arx Pax تخته شناور خود را معرفی کرد احتمالا کسی پیش بینی نمی‌‌‌کرد که فناوری میدان مغناطیسی این شرکت بتواند به زودی یکی از جالب ترین فناوری‌‌‌‌های موجود در داستان‌‌‌‌های علمی- تخیلی را به واقعیت تبدیل کند. پرتو جاذب یا آن گونه که از جنگ‌‌‌‌های ستارگان به خاطر داریم "tractor beam" فناوری است که این شرکت در همکاری با ناسا در حال توسعه آن هستند.
پرتو جاذب مشابه فیلم‌های جنگ ستارگان البته با کمی اغراق است! این شرکت اخیرا همکاری خود را با ناسا برای به کارگیری فناوری شناوری خود برای ماهواره‌‌‌‌های کوچک اعلام کرده است و به بیان دیگر ناسا و این شرکت می‌‌‌خواهند از میدان مغناطیسی همچون یک پرتو جاذب استفاده کنند البته در اندازه‌‌‌‌ای کوچک!
به گفته‌‌‌‌ی یکی از بنیانگذاران این شرکت ناسا این فناوری را ابزاری بنیادین یافته است و آنچه که ما قصد داریم برای ناسا بسازیم توانایی دستکاری اشیا در فضا بدون لمس کردن یا تماس با آن هاست. اما برای آن‌‌‌‌هایی که با این فناوری آشنایی ندارند باید بگوییم که فناوری Arx Pax درواقع تخته‌‌‌‌ی شناوری بود که تحت عنوان یک ثبت اختراع به نام فناوری معماری میدان مغناطیسی برای اولین بار ارائه شده بود. اصل پشت این فناوری اگرچه بسیار ساده بود ولی باید اعتراف کرد که پیش از این، افراد و شرکت‌‌‌‌های بسیاری برای دستیابی به آن تلاش کرده بودند ولی همگی برای سال‌‌‌‌های متمادی با شکست روبرو شدند. موتور شناوری که این شرکت ساخته بود یک جریان الکتریکی را بر روی یک صفحه‌‌‌‌ی رسانا به گردش در می‌‌‌آورد که میدان مغناطیسی متمرکزی را ایجاد می‌‌‌کرد. این میدان مغناطیسی خود مایه‌‌‌‌ی القای میدانی مخالف در ماده‌‌‌‌ی رسانای زیرین خود می‌‌‌شد و این جا بود که معجزه اتفاق می‌‌‌افتاد و شما از زمین بر می‌‌‌خواستید! (همه‌‌‌‌ی دوستانی که دوره‌‌‌‌ی دبیرستان را به خوبی به یاد داشته باشند اکنون باید به یاد قانون لنز و فیزیک سال سوم دبیرستان بیافتند! به یاد آوردید؟)
البته این فناوری محدودیت‌‌‌‌هایی هم دارد برای مثال تنها بر روی سطوح فلزی خاصی کار می‌‌‌کند، صدای جیغ مانند بلندی تولید می‌‌‌کند و البته طول عمر باتری محدودی دارد؛ ولی با این همه از آن جایی که نمونه‌‌‌‌ی اولیه ساخته شده تنها اثبات مفهومی فناوری است این مشکلات قابل تحمل به نظر می‌‌‌رسند و می‌‌‌توانند امیدوار بود بتوان از این فناوری برای نمونه در ساخت خانه‌‌‌‌های مقاوم به زلزله، یا جذب کردن ماهواره‌‌‌‌ها به یکدیگر بهره برد. در حال حاضر نیز تمرکز بر روی ماهواره‌‌‌‌های کوچک مکعبی است که با وزن کم و ابعاد 10 در 10 سانتی متری خود می‌‌‌توانند برای بررسی سطح زمین یا در نهایت دیگر کرات مورد استفاده قرار گیرند.
این ماهواره‌‌‌‌های کوچک در حال حاضر بسیار نزدیک به هم قرار دارند و هدف این است که بتوان آن‌‌‌‌ها را به گونه‌‌‌‌ای به هم متصل کرد که بتوان با کنترل حرکت و موقعیت آن‌‌‌‌ها نسبت به یکدیگر بهترین عملکرد را از آن‌‌‌‌ها به دست آورد. در این حالت فرقی نمی‌‌‌کند که شما آب و هوا مورد بررسی قرار دهید یا بخواهید سطح یک شهاب سنگ را بررسی کنید جمعی از ماهواره‌‌‌‌های کوچک بسیار موثرتر کار خواهند کرد. البته نباید خیلی هم هیجان زده شد، ناسا در همراهی این شرکت فعلا در حال بررسی برد عملکرد نهایی این فناوری هستند ولی خب برای رسیدن به فناوری پرتو جاذب جنگ ستارگان باید از جایی شروع کرد!