اهرام ثلاثه‌ی مصر یکی از عجایب هفت‌گانه‌ی جهان است که علی‌رغم گذشت سال‌ها از زمان ساخت آن، هنوز سوالات بی‌جواب بی‌شماری در مورد آن باقی مانده است. یکی از مسائل مطرح شده نحوه‌ی انتقال مصالح، مخصوصاً سنگ‌های غول‌پیکری است که در ساخت این سازه‌ها به کار برده شده است. براساس آخرین یافته‌ها به نظر می‌رسد مصری‌ها در انتقال این سنگ‌ها از آب نیز بهره گرفته‌اند.
شاید ساخت سازه‌هایی چون اهرام ثلاثه با دستاوردهای کنونی بشر و علم مهندسی ساختمان چندان سخت نباشد، اما ساخت این سازه‌ها در اعصار گذشته، مطمئناً بسیار سخت بوده است، چرا که حجم سنگ‌های استفاده شده در این ساختمان‌ها بسیار بزرگ است که منجر به سنگین شدن آن می‌شود. یکی از اساتید دانشگاه آمستردام و محقق بنیاد پژوهش‌های مواد اعتقاد دارد که مطمئناً در آینده و با انجام تحقیقات بیشتر جوابی منطقی برای انتقال این سنگ‌ها و نحوه‌ی ساخت این سازه‌ها یافته خواهد شد.
اولین مرحله از معادله‌ی قدیمی در مورد انتقال سنگ‌ها و مجسمه‌های ساخته شده توسط سورتمه‌هایی است که در بسیاری از منابع تاریخی به آن اشاره شده است. مطمئناً تا حال تجربه‌ی پیاده‌روی روی ماسه را داشته‌اید. یکی از نکات جالب توجه در مورد ماسه، سهولت راه‌رفتن روی ماسه‌های خیس در مقایسه با ماسه‌هایی است که خشک هستند. بطوریکه فرد برای راه‌رفتن روی ماسه‌های خیس نیاز به مصرف انرژی کمتری دارد. براساس نظر فیزیکدان‌ها وجود رطوبت به میزان مناسب در ماسهها منجر به کاهش انرژی مورد نیاز برای کشیدن سورتمه به نصف می‌شود.
برای آزمایش این نظریه، دانشمندان یک نمونه‌ی آزمایشگاهی از محیط مورد نظر را شبیه‌سازی نمودند، بطوریکه سورتمه با داشتن یک بار سنگین برای نمونه و همچنین میزان معتنابهی ماسه، شرایط محیطی مشابه را پیاده‌سازی کرده بود. دانشمندان با کشیدن این سورتمه فاکتورهای متعددی را که مرتبط با این نظریه است، مورد سنجش قرار دادند که می‌توان به نیروی مورد نظر، رطوبت و همچنین سفتی ماسهها اشاره کرد.
براساس گزارش منتشر شده زمانی که ماسه با استفاده از قطرات آب خیس می‌شود، همچون پلی میان دانه‌های ماسه عمل کرده و آن‌ها را به یکدیگر می‌چسباند. در حضور رطوبت به میزان مناسب، ماسه به میزان دوبرابر سفت‌تر از زمان خشک بودن شده و در نتیجه کشیدن سورتمه با بار سنگین نیز سهل‌تر می‌شود.
این نظریه برگرفته از ایده‌های خلاقانه و یافته‌های جدید داشنمندان نیست. در حقیقت وجود نقاشی‌هایی در مقبره‌ی یکی از فراعنه‌ی مصر این ایده را در ذهن دانشمندان متبلور ساخته است. این نقاشی در بردارنده‌ی تصویری است که در آن شماری از کارگران در حال کشیدن یکی از مجسمه‌های غول‌پیکر هستند و فردی در جلوی سورتمه در حال ریختن مایعی روی زمین است با یافته‌های جدید دانشمندان همخوانی دارد.